Waar je allemaal gewend aan raakt

Xin chao allemaal

Gelukkig nieuwjaar!!
Sorry voor het late plaatsen van dit verhaal. Ik ben de laatste tijd ziek geweest en ook nog eens heel druk. Maar vanuit mijn relaxte tweepersoonsbed bij Marjolein en Simon bij deze mijn nieuwe verhaal.

Weten jullie nog mijn eerste reisverhaal "niemand houdt van een koude douche"?
Ik nog wel, toen was ik in Hong Kong, waar het super heet was en ik ontzettend baalde van een koude douche.
Inmiddels weet ik wat een luxe Hong Kong was, maar Vietnam, was zelfs NOG beter!
En jullie vragen je nu natuurlijk af; Margot waar ben je dan toch allemaal aan gewend geraakt? Of misschien vraag je je af wat er zo goed was aan Vietnam. Ik zal het jullie eens vertellen.

Om te beginnen zal ik jullie wat vertellen over de fantastische WC's in voornamelijk China en Nepal. In China en Nepal hebben ze geen normale wc's waar "je er eens even lekker voor kunt gaan zitten". NEE ze hebben squad WC's. Van die dingen waar je met je billen boven moet hangen en dan maar beter zo snel mogelijk je behoefte kunt doen, want én het hangen is niet zo comfortabel én de WC's stinken, omdat je ze meestal niet kunt doortrekken, maar zelf met een emmertje je verse drol weg moet zien te werken (wat soms best lastig kan zijn!). En óók smerig: omdat je er het liefste niet naartoe gaat, wacht je tot je écht nodig moet, waardoor je zo nodig moet plassen dat je straal lekker weerkaatst tegen de binnenwant en daarmee je je eigen voeten met een goddelijke nevel van je eigen plas en die van je voorgangers bedekt.
En dan nog de WC's in Tibet. Daar hebben ze het "gat in de vloer" principe. Je bouwt een langwerpig hutje met de vloer een meter boven de grond (of een gat in de grond, onder de vloer). Plaatst 2 of 3 schotten er in, en maakt gaten in het midden van deze open ruimten. Natuurlijk geen deuren erin, want dat is nergens voor nodig (meestal gelukkig nog wel een deur voor het hutje zelf. Maar doe je die deur open, dan kan jij, en alle mensen in de wijde omtrek meteen zien of er iemand op de eerste wc zit. Is dat het geval, dan loop je door naar de volgende etc. totdat je een lege wc vindt. Gezellig hé?! En ja omdat het een gat in de vloer is, ligt er onder je billen een meter hoge berg stront en in geval van dames toiletten: met vieze tampons erin. Jummy.

Dan nog het geval: WC papier. Dat kennen ze in Azie niet. Afvegen? nergens voor nodig. En ik zou hier willen schrijven: we wassen onze kleren toch, maar dat doen ze ook niet echt....
Dus Margotje loopt standaard met een rol WC papier rond. Naja geen probleem voor een doorgewinterde scout.
En natuurlijk zijn ze hier niet gewend aan WC papier, dus mag je het ook niet doorspoelen, want anders slibben de pijpen hier dicht (mocht er inderdaad en riool zijn).
Gelukkig heb je in Thailand, Laos, Cambodja en Vietnam nog de Bum Gun (letterlijk vertaald een kont pistool). Dat is een dingetje waar je water uit kunt laten spuiten om je billen schoon te spuiten na een nummer 2. Ja ja weer eens wat anders dan een papiertje. En je veegt het water ook niet af.
MAAAAAR in vietnam hebben ze gewoon normale WC's, net zoals de meeste plekkin in Thailand, Laos en Cambodja. Maar je kunt hier zelfs overal gewoon je WC papier doorspoelen. Ja was dat ff schrikken toen ik nergens vuilnisbakken kon vinden voor je WC papier. En ik kon dus ook gewoon doortrekken (dus geen emmertje nodig waar je je papiertje bij dat van je 600 voorgangers voegt!). HEMELS

Nog een ander voordeel van Vietnam is de warme douches. Ik houd nou eenmaal van een warme douche, daar kan ik ook niets aan doen.
Ik heb in Vietnam overal een warme douche gehad, echt geweldig gewoon. écht genieten :)
Ooh en dan ook een échte douche, geen afgezaagde pijp waar ijskoud water uit komt, maar zo'n sproeier waar uit 101 gaatjes waterstraaltjes uitkomen. Hmmmm :)

Verder zijn de bedden hier meestal ook gewoon lekker zacht, wat ook erg fijn is. En de bussen zijn me een partij luxe!
Ja busreizen, ook zoiets wat normaal is geworden.
Toen ik bijna vertrok was het enige waar ik tegenop zag de lange vliegreis. Ja ik kan het me nu niet meer voorstellen, want ik heb busreizen gehad die langer duurden dan de vliegreis (26 uur) en in een vliegruig kun je nog fatsoenlijk zitten en rondlopen als je wilt. In een volgestouwde bus kan dat dus niet.
Maar dames en heren in Vietnam hadden we bussen waarbij je je eigen bedstoel hebt. Het is een stoel die bijna helemaal plat kan, waardoor het bijna een bed is, En tussen elke stoel zit kei veel ruimte, dus geen vieze 'local' buurman tegen je aangeplakt die de afgelopen week zich niet had gewassen. Wauw!

Maar dames en heren, ik mag natuurlijk ook gewoon niet klagen over de ontberingen in mijn reis, want tja dat is natuurlijk gewoon onderdeel van reizen (en dan voornamelijk reizen in Azië). Dus daarom heb ik het vandaag in het positieve daglicht beschreven als de goddelijkheden van Vietnam, waar ik uitgebreid van heb genoten.
Want ik kan écht niet zeggen dat het leven van een wereldreiziger zwaar is. Ook al moet ik elke dag allerlei lastige keuzes maken, zoals:
- Wat wil ik vandaag voor ontbijt/ lunch/ diner?
- Welke fantastische bezienswaardigheden zal ik vandaag gaan bekijken? (altijd lastig)
- Blijf ik langer in deze leuke plek, of zal ik toch maar verder reizen?
- Met welke leuke medereizigers ga ik vandaag op pad?
- Blijf ik vandaag lekker lang in bed liggen, of sta ik op tijd op om wat leuks te gaan doen?
- En zo kan ik nog wel even door gaan....
Ja ja zoals ik zei, een zeeeer zwaar leven heb ik hier.

Maar nu even over het mooie Vietnam.
Na een lange rit vanuit Sihanoukville in Cambodja eindelijk in Vietnam aangekomen.
Bij aankomst in Saigon (ofwel Ho Chi Minh Stad) werd ik meteen gewaarschuwd dat ik géén telefoons, camera's o.i.d. kan meenemen op straat, want ze zijn hier erg goed en creatief in het stelen van je spullen.
Dus met alleen wat geld op zak in Saigon over de straten gelopen. Stiekem had ik toch wel graag mijn camera mee, want ik heb echt de meest bizarre dingen op scooters voorbij zien komen. Zoals 7 mensen op één scooter (waarvan 5 kinderen, 1 baby die ze naast de scooter half boven de weg lieten hangen. Maar ja, het is ook maar een baby...). Maar ook ladders, 1001 artikelen, kippen met z'n 25e in 1 kooitje. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze krijgen het op een scooter! Geweldig om te zien!
In Saigon ook nog naar het oorlogsmuseum geweest. Erg indrukwekkend om te zien, maar er is ook ontzettend veel propaganda (iets wat later in elk museum daar bleek te zijn). Vooral de slachtoffers van Agent Orange (een gif waarmee de Amerikanen Vietnam bombarderen) was een indrukwekkend onderdeel. Nog steeds worden er kinderen misvormd en zwaar gehandicapt geboren door de effecten van Agent Orange.
Ook ben ik in de tunnels geweest waar de Vietnamezen oorlog in voerden en schuilden tegen de Amerikaanse soldaten. En jeetje wat waren die klein zeg! En natuurlijk is de locale bevolking hier ook gewoon klein, maar dan nog..

Hierna ben ik naar Mui Ne gegaan; een niet al te groot stadje. lekker aan het strand en vol met Russen. Blijkbaar zit het hier en in Nha Trang vol met de Russische maffia. Niets om bang voor te zijn, want ze hebben toch niets aan zo'n stomme backpacker als ik. En ik heb dan ook totaal geen last van ze gehad.
Op de laatste dag ben ik om 4 uur opgestaan om in de duinen te kijken naar de zonsopgang en om een vissersdorpje te bezoeken in de vroege ochtend. Helaas was de zon al lang op voordat we er waren en waren de zandduinen nogal saai. Maar het vissersdorpje was echt super super gaaf. Je kon alle vangst van die nacht van dichtbij zien en een boel beesten had ik zelfs nog nooit (in het echt) gezien. Héél erg gaaf!

Na Mui Ne ben ik naar Dalat gegaan. Hier heb ik 1,5 dag op bed gelegen omdat ik niet lekker en flink verkouden was. Want in vergelijking met het zonovergoten Mui Ne is het ontzettend koud in Dalat. Helaas hierdoor alle activiteiten moeten missen. Ik kon niet langer blijven, omdat ik maar 3 weken de tijd had voor Vietnam, en dat is nogal aan de krappe kant.

Na Dalat ben ik naar Nha Trangh gegaan voor 1 dag (ik was aangeraden om het over te slaan, maar om de reis naar Hoi An niet te lang te maken, ben ik een dagje in Nha Trang gebleven. Blijkbaar hebben ze daar een enorme Thermae waar je heerlijk kunt ontspannen. En aangezien ik in Dalat niet veel had uitgegeven, kon ik me daar mooi het duurste pakket veroorloven dat wel 25 euro kostte. En voor 25 euro had ik mijn privé modderbad van 45 minuten, mijn privé mineraalbad, volgegoten met heerlijke kruiden van 45 minuten (waarin ik gratis eten en drinken kreeg), mijn privé masseur voor 45 minuten, een gratis pizza en gratis toegang tot de zwembaden en een gratis ligbed. Wederom; wat heb ik het toch zwaar!

Toen was ik genoeg bijgetankt voor de reis naar Hoi An. En Hoi An is het walhalla om je kleren op maat te laten maken. En dat heb ik dan ook gedaan.
1 nieuwe carnavalsjurk; de bruidsjurk van de disney prinses uit 'De prinses en de kikker'
1 Sjieke avondjurk en 1 normale uitgaansjurk.
Dit duurde bij elkaar allemaal een week en tussen alle pas-sessies en enrome regenbuien door heb ik geprobeerd ook nog wat van Hoi An te bekijken op de fiets (voor 1 euro per dag te huur).

Hierna ben ik via Hue (waar ik een halve dag was en veel mooie foto's heb kunnen maken) naar Phong Nha gegaan, waar je mooie grotten kunt bekijken. Ik ben daar via een tour gekomen, waarbij je niet alleen gewoon met de bus van Hue naar Phong Nha gaat, maar tussendoor ook nog wat bezienswaardigheden hebt. Eenmaal in Phong Nha voor de dag erna een tour geboekt naar de Paradijs grot en de Donkere grot.
De paradijsgrot was echt super groot en mooi met lichtjes verlicht. Een waar paradijsje. Helaas was het met mijn camera erg lastig om een goede foto van de grot te kunnen maken. Maar gelukkig kan ik me de schoonheid ervan nog herinneren.
Hierna gingen we naar de donkere grot. Met deze grot, of nou ja met onze begeleider was ik niet zo blij. Ik wist dat het bij water was, en aangezien ik al flink verkouden was (ik was nog zeker niet beter) en in Nepal een longontsteking had gehad, wilde ik zeker weten dat je niet erg nat zou worden. Ik wilde niet een uur lang zijknat in de kou moeten rondlopen en vervolgens met nog een longontsteking o.i.d. opgezadeld te zitten. Vooral omdat we hier met dikke warme vesten en regenjassen moesten rondlopen i.v.m. de kou. Nou vier keer aan die kerel gevraagd hoe nat je werd en of je moest zwemmen of niet. Neee geen zwemmen mevrouw, alleen een beetje modder tot je knieën.
Nou eenmaal met de kabelbaan naar beneden zegt de nieuwe gids doodleuk: jullie mogen nu naar de grot zwemmen. En zelf ging die met een kanootje naar de grot toe. Ik heb dus maar even laten doorbriefen dat hij me mocht komen ophalen met zijn kano en op dat moment was ik al flink pissig (samen met een kerel uit mijn groep, die niet eens kon zwemmen!).
Nou natuurlijk moesten we later weer super diep het water en de modder in, dus ik was niet bepaald op mijn vrolijkst. Maar het was wel jammer dat ik ziek was, want de grot zelf was suuuper gaaf. Je eindigde in een enorm modderbad waar je met de hele groep een moddergevecht hield, tot je helemaal onder zit.
Daarna weer de hele weg terug door de kou en nog een stuk met de kano. Ik ben zo snel en hard mogelijk naar de overkant gegaan om als eerste te kunnen douchen en warme kleren aan te trekken.
Staat onze gids met een blij gezicht aan de kant me op te wachten: leuke grot heh?! Nou toen was ik dus echt pissig, want hij wist dus gewoon dat we kei nat en vies zouden worden. Heb hem toen (aangezien ik dus echt niet blij was) even duidelijk gemaakt dat hij, als mensen hem vier keer vragen of je nat wordt, best gewoon even eerlijk antwoord kan geven! Want meestal vragen mensen dat niet zonder reden...

Anyway, na de grotten ben ik dezelfde avond meteen door gegaan naar de hoofdstad Hanoi.
Weer een enorme stad, net als Saigon, maar een stuk minder hectisch in het verkeer.
In Hanoi meteen dezelfde dag een wandeltour gedaan en wat warme kleren aangeschaft voor mijn volgende trekking-tour in de beroemde rijstvelden van Sapa. Daar zou het namelijk flink koud gaan worden en de afgelopen weken was het weer ontzettend slecht, met weinig zicht. Meteen de volgende dag vroeg op om op tijd te kunnen beginnen met mijn twee-daagse trekking door de rijstvelden. De eerste dag was ik alleen met mijn gids en twee locals die je een beetje helpen tijdens het trekken (bij oversteken van rivieren etc).
En wat heb ik een geluk gehad die twee dagen trekken. Ik heb zon gehad, en het was wel iets mistig, maar de gids zei dat hij al lang niet zo'n goed zicht had gehad!
Na een dag flink in de bergen en rijstvelden rond te hebben getrokken kwam ik aan bij mijn Home-stay. Ik zou dus bij een lokale familie de nacht doorbrengen. Het was wel een rijke familie, want ze hadden een betonnen huis en naast mij sliepen er nog 6 anderen. Met deze zes zou ik de volgende dag ook gaan rondtrekken.
Maar voordat we gingen slapen kregen we een feestmaal aan voedsel, door de familie klaargemaakt. En lekker! Whoo :)
De volgende dag was weer hetzelfde als de eerste dag. Goed weer, mooie uitzichten, maar dan met een hele leuke club mensen. Hartstikke gezellig!! Dus toen onze rit ten einde was, was het jammer om weer afscheid van elkaar te nemen!.
Na Sapa had ik nog een paar dagen in Hanoi, waar ik zo veel mogelijk heb geprobeerd te doen en te zien.

Aangezien mijn verhaal inmiddels al weer veel te lang is, zal ik maar weer stoppen met vertellen.
Binnenkort zal ik nog een kort verhaal vertellen over mijn laatste twee weken in Azië, want vandaag ben ik eindelijk in Australië aangekomen!!

Dikke kus allemaal!!!

Groetjes Margot