Boomhutten en witte stranden
Door: Margot van den Berk
Blijf op de hoogte en volg Margot
26 November 2014 | Cambodja, Preah Seihanouk
Soo-a s'day allemaal
Jaja dat is ineens weer snel een nieuw verhaal!
Vandaag ga ik jullie vertellen over mijn avonturen in Laos en Cambodja. Op dit moment ben ik nog wel in Cambodja, maar ik vertrek morgen of overmorgen alweer naar Vietnam! Dus weer een nieuw visum voor in mijn paspoort, dat er inmiddels al best vet uitziet van binnen :)
Ik ben Laos binnen gegaan via de slowboat (oftewel de langzame boot). Deze boot doet er twee dagen over om van Thailand naar Luang Prebang in Laos te gaan. Het duurt wel lang, maar het is echt heerlijk om op deze boot door de veelal ongerepte natuur van Laos te trekken.
Op de boot leuke mensen ontmoet met wie ik in Luang Prebang naar de prachtige watervallen ben gegaan. Daar hebben we de hele dag rondgelopen bij allemaal kleine en 1 grote waterval en bij de kleine watervallen kunnen zwemmen :).
Hierna ben ik naar VangVieng gegaan, waar ik Sonja, Niamh (je zegt Neeve) en Sean heb ontmoet. Dat zijn drie kei leuke mensen en met hen heb ik dan ook een tijdje rondgereisd. Met Niamh ben ik zelfs nu nog steeds in Cambodja!!!
Vang Vieng staat bekend om het Tuben. Dat is niets meer dan in een opblaasband over de rivier de Mekong te dobberen en tussendoor de kroegen langs de rivier in te gaan waar je allemaal drankspelletjes kunt doen. Bij 1 kroeg was er een enorme modderplas waar je volleybal in kon doen, en ja daar moest ik natuurlijk ook even in rondrollen hahaha.
Om naar de volgende plaats in Laos te gaan; de 4000 eilanden moesten Sonja, Niamh, Sean en ik een 22 urige busreis doorstaan. En ja... dat is LANG ja. 'snachts hadden we een slaapbus en toen we die zagen werden we helemaal enthousiast. We hadden bedden in de bus! Hoe vet. Alleen bleek later dat deze bedden 2 persoonsbedden waren, maar dan ter grootte van een normaal éénpersoons bed.... Lekker knus dus. En ik was heel blij dat ik met Sonja mijn bed kon delen, in plaats van een één of andere onbekende kerel lepeltje lepeltje te moeten liggen.
We hebben lekker film gekeken onderweg wat het dan weer een stuk gezelliger maakte :)
éénmaal op Don Det hebben we het lekker rustig aan gedaan met feestjes op onbewoonde eilanden (en daar natuurlijk romantisch de zon zien ondergaan) en fietstochtjes naar watervallen en fijne stranden. Heerlijk ontspannen dus!
Helaas heb ik hier afscheid moeten nemen van Sonja en Sean, en zijn Niamh en ik naar Pakse gegaan, waar we de treetop experience gingen doen.
Pakse bleek één van de saaiste stadjes van Laos te zijn, waar dus echt NIETS gebeurd. Helaas konden we niet de dag na aankomst al de Treetop experience doen, want het was vol. Dus hadden we een extra dagje in het super spannende stadje. We hebben voornamelijk veel rondgelopen en we zijn naar een enorme lokale markt geweest. Die was echt heel smerig, met varkenskoppen en lekkere ingewanden, levende vissen en noem maar op. Je moest er voorzichtig lopen want de sappen van vis en vlees lag overal op de grond, en daar wilde je dus écht niet in vallen... Bah.
Pakse is blijkbaar ook niet echt betrouwbaar wat betreft elektriciteit. De eerste avond wilde Niamh en ik film gaan kijken, maar voordat de film begon, rook Niamh rook en voor we het wisten knetterden er vonken uit mijn oplader van mijn laptop. Ik had hem net op tijd in de lucht, anders hadden we vast en zeker brand gehad. De kabel was gewoon gesmolten!! En de volgende nacht probeerde Niamh (we sliepen toen ergens anders) het licht uit te doen en toen kreeg ze zo'n grote elektrische schok dat ze gewoon naar achteren werd geblazen!!!!
We wilden zo snel mogelijk weg hier uit Pakse!
Maar toen was het zover; de treetop experience. We begonnen de dag met een hike door mooie natuur tot we bij de kabelbanen aankwamen. Deze kabelbanen hingen vrijwel allemaal rondom watervallen etc. dus je keek echt je ogen uit tijdens de ritjes aan een touwtje.
We hebben onze lunch met onze handen van bananenbladeren gegeten en ons avondeten in een boomhut-restaurant met uitzicht op een enorme waterval! En na een gezellig vuurtje in de avond moesten we, natuurlijk, via een kabelbaan naar onze boomhut toe. Kei vet!!!!
De tweede dag begonnen we met weer een boel super lange en snelle kabelbanen en daarna een flinke hike bergopwaarts. Daarna moesten we nog een stuk rotsklimmen doormiddel van ijzeren haken die in de rotsen vastgemaakt waren. Dat was ook best zwaar, want je ging recht omhoog, en je moest jezelf dus omhoog trekken. Eenmaal boven stonden we bovenop de enorme waterval!! Wat een uitzicht!!!!!! Zoo gaaf! Daarna nog een uurtje of wat gehikt en toen was het helaas weer voorbij.
Vanuit Pakse zijn Niamh en ik naar Cambodja gereisd. Dat was ook weer een lange reis; 16 uur waarbij we opgevouwen in minibusjes hebben gezeten. Tijdens deze reis hebben we leuke mensen ontmoet; Paul en Jimmy uit Liverpool, met wie we een stuk door Cambodja hebben gereisd.
Siem Reap was onze eerste stop in Cambodja. Daar hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar het bekende Ankhor Wat gefietst; een hele oude en gave ruïne. Daar zijn we de hele dag geweest en hebben we de zonsondergang bekeken. De rest van de dagen hebben we vooral zwembaden opgezocht om de hitte een beetje te ontsnappen (ja kunnen jullie je nu vast niets bij voorstellen, maar het is hier verrekkes warm!!!). Ook hebben we ons een dag verwend door in het Hard Rock café te gaan eten (dat is nogal duur, maar goddelijk!!).
Onze volgende stop was Phon Penh. Direct nadat we na een 8 urige reis in een nachtbus waren aangekomen zijn we naar de Killingfields gegaan. Dit is een gruwelijke plek waar in 1972-1976 verschrikkelijke dingen zijn gebeurd. Wil je hierover niets lezen, dan kan je verder door gaan naar de volgende alinea.
De killingfields is een gebied waar in een paar jaar tijd 3 miljoen (van de in totaal 8 miljoen Cambodianen) mensen zijn vermoord door hun eigen volk. De killingfields bestaat uit een gebied waarin een grote gedenk-stupa (gedenktoren) staat waarin een heleboel schedels etc. liggen ter nagedachtenis aan de overledenen. Daar staat bijvoorbeeld bij hoe ze zijn omgebracht. Dit omdat kogels te duur werden geacht, waardoor de mensen hier met verschrikkelijke manieren om het leven zijn gebracht. Een aantal van deze wapens lagen ook tentoon gesteld. Het meest verschrikkelijke van het hele gebied was de boom waartegen ze kinderen voor de ogen van hun moeders werden vermoord. De kinderen (baby's en kleine kinderen) werden bij de benen vastgehouden en met hun hoofd tegen de boom aan geknald. Ze zijn hier achter gekomen toen na de oorlog mensen hersens tegen de boom vonden en in het massagraf ernaast lijken van kinderen met kapotte hoofden. Nou echt waar, het kippenvel en walging liep over mijn hele lijf toen ik dit hoorde. De vrouwen (moeders) werden (na het toekijken hoe hun kinderen werden vermoord) uitgekleed, verkracht en daarna afgeslacht en in het massagraf gedumpt.
Na de killingfields zijn we ook nog naar de gevangenis gegaan waar de mensen werden gemarteld en zijn ondervraagd voordat ze naar de killingfields werden gebracht. Er was ook veel beeldmateriaal van echte dode mensen die door het martelen overleden werden. Ik was blij dat er toen nog geen HD bestond.... Ik ben hier met Niamh, Paul en Jimmy naartoe gegaan, maar we hebben allemaal in ons eigen tempo rondgelopen. Dit was wel prettig om alles op je eigen manier te kunnen doen, wat wel nodig was hier.
's avonds na al dit gruwelijks heb ik Paul weer terug gezien. Paul heb ik in Koh Phi Phi ontmoet en het was super leuk om hem weer tegen te komen. Hij ging na Phnom Penh net als Niamh en ik ook naar Koh Rong. Dus ook daar hebben we elkaar weer gezien!
Inmiddels ben ik nu op Koh Rong, een heerlijk eiland met witte stranden en een helder blauwe zee. Ik lig voornamelijk aan het strand en 'savonds gaan we lekker op stap (ook aan het strand). Morgen ben ik van plan om weer naar het vaste land te gaan en vanuit daar ga ik naar Vietnam.
Dikke kus, Margot
Jaja dat is ineens weer snel een nieuw verhaal!
Vandaag ga ik jullie vertellen over mijn avonturen in Laos en Cambodja. Op dit moment ben ik nog wel in Cambodja, maar ik vertrek morgen of overmorgen alweer naar Vietnam! Dus weer een nieuw visum voor in mijn paspoort, dat er inmiddels al best vet uitziet van binnen :)
Ik ben Laos binnen gegaan via de slowboat (oftewel de langzame boot). Deze boot doet er twee dagen over om van Thailand naar Luang Prebang in Laos te gaan. Het duurt wel lang, maar het is echt heerlijk om op deze boot door de veelal ongerepte natuur van Laos te trekken.
Op de boot leuke mensen ontmoet met wie ik in Luang Prebang naar de prachtige watervallen ben gegaan. Daar hebben we de hele dag rondgelopen bij allemaal kleine en 1 grote waterval en bij de kleine watervallen kunnen zwemmen :).
Hierna ben ik naar VangVieng gegaan, waar ik Sonja, Niamh (je zegt Neeve) en Sean heb ontmoet. Dat zijn drie kei leuke mensen en met hen heb ik dan ook een tijdje rondgereisd. Met Niamh ben ik zelfs nu nog steeds in Cambodja!!!
Vang Vieng staat bekend om het Tuben. Dat is niets meer dan in een opblaasband over de rivier de Mekong te dobberen en tussendoor de kroegen langs de rivier in te gaan waar je allemaal drankspelletjes kunt doen. Bij 1 kroeg was er een enorme modderplas waar je volleybal in kon doen, en ja daar moest ik natuurlijk ook even in rondrollen hahaha.
Om naar de volgende plaats in Laos te gaan; de 4000 eilanden moesten Sonja, Niamh, Sean en ik een 22 urige busreis doorstaan. En ja... dat is LANG ja. 'snachts hadden we een slaapbus en toen we die zagen werden we helemaal enthousiast. We hadden bedden in de bus! Hoe vet. Alleen bleek later dat deze bedden 2 persoonsbedden waren, maar dan ter grootte van een normaal éénpersoons bed.... Lekker knus dus. En ik was heel blij dat ik met Sonja mijn bed kon delen, in plaats van een één of andere onbekende kerel lepeltje lepeltje te moeten liggen.
We hebben lekker film gekeken onderweg wat het dan weer een stuk gezelliger maakte :)
éénmaal op Don Det hebben we het lekker rustig aan gedaan met feestjes op onbewoonde eilanden (en daar natuurlijk romantisch de zon zien ondergaan) en fietstochtjes naar watervallen en fijne stranden. Heerlijk ontspannen dus!
Helaas heb ik hier afscheid moeten nemen van Sonja en Sean, en zijn Niamh en ik naar Pakse gegaan, waar we de treetop experience gingen doen.
Pakse bleek één van de saaiste stadjes van Laos te zijn, waar dus echt NIETS gebeurd. Helaas konden we niet de dag na aankomst al de Treetop experience doen, want het was vol. Dus hadden we een extra dagje in het super spannende stadje. We hebben voornamelijk veel rondgelopen en we zijn naar een enorme lokale markt geweest. Die was echt heel smerig, met varkenskoppen en lekkere ingewanden, levende vissen en noem maar op. Je moest er voorzichtig lopen want de sappen van vis en vlees lag overal op de grond, en daar wilde je dus écht niet in vallen... Bah.
Pakse is blijkbaar ook niet echt betrouwbaar wat betreft elektriciteit. De eerste avond wilde Niamh en ik film gaan kijken, maar voordat de film begon, rook Niamh rook en voor we het wisten knetterden er vonken uit mijn oplader van mijn laptop. Ik had hem net op tijd in de lucht, anders hadden we vast en zeker brand gehad. De kabel was gewoon gesmolten!! En de volgende nacht probeerde Niamh (we sliepen toen ergens anders) het licht uit te doen en toen kreeg ze zo'n grote elektrische schok dat ze gewoon naar achteren werd geblazen!!!!
We wilden zo snel mogelijk weg hier uit Pakse!
Maar toen was het zover; de treetop experience. We begonnen de dag met een hike door mooie natuur tot we bij de kabelbanen aankwamen. Deze kabelbanen hingen vrijwel allemaal rondom watervallen etc. dus je keek echt je ogen uit tijdens de ritjes aan een touwtje.
We hebben onze lunch met onze handen van bananenbladeren gegeten en ons avondeten in een boomhut-restaurant met uitzicht op een enorme waterval! En na een gezellig vuurtje in de avond moesten we, natuurlijk, via een kabelbaan naar onze boomhut toe. Kei vet!!!!
De tweede dag begonnen we met weer een boel super lange en snelle kabelbanen en daarna een flinke hike bergopwaarts. Daarna moesten we nog een stuk rotsklimmen doormiddel van ijzeren haken die in de rotsen vastgemaakt waren. Dat was ook best zwaar, want je ging recht omhoog, en je moest jezelf dus omhoog trekken. Eenmaal boven stonden we bovenop de enorme waterval!! Wat een uitzicht!!!!!! Zoo gaaf! Daarna nog een uurtje of wat gehikt en toen was het helaas weer voorbij.
Vanuit Pakse zijn Niamh en ik naar Cambodja gereisd. Dat was ook weer een lange reis; 16 uur waarbij we opgevouwen in minibusjes hebben gezeten. Tijdens deze reis hebben we leuke mensen ontmoet; Paul en Jimmy uit Liverpool, met wie we een stuk door Cambodja hebben gereisd.
Siem Reap was onze eerste stop in Cambodja. Daar hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar het bekende Ankhor Wat gefietst; een hele oude en gave ruïne. Daar zijn we de hele dag geweest en hebben we de zonsondergang bekeken. De rest van de dagen hebben we vooral zwembaden opgezocht om de hitte een beetje te ontsnappen (ja kunnen jullie je nu vast niets bij voorstellen, maar het is hier verrekkes warm!!!). Ook hebben we ons een dag verwend door in het Hard Rock café te gaan eten (dat is nogal duur, maar goddelijk!!).
Onze volgende stop was Phon Penh. Direct nadat we na een 8 urige reis in een nachtbus waren aangekomen zijn we naar de Killingfields gegaan. Dit is een gruwelijke plek waar in 1972-1976 verschrikkelijke dingen zijn gebeurd. Wil je hierover niets lezen, dan kan je verder door gaan naar de volgende alinea.
De killingfields is een gebied waar in een paar jaar tijd 3 miljoen (van de in totaal 8 miljoen Cambodianen) mensen zijn vermoord door hun eigen volk. De killingfields bestaat uit een gebied waarin een grote gedenk-stupa (gedenktoren) staat waarin een heleboel schedels etc. liggen ter nagedachtenis aan de overledenen. Daar staat bijvoorbeeld bij hoe ze zijn omgebracht. Dit omdat kogels te duur werden geacht, waardoor de mensen hier met verschrikkelijke manieren om het leven zijn gebracht. Een aantal van deze wapens lagen ook tentoon gesteld. Het meest verschrikkelijke van het hele gebied was de boom waartegen ze kinderen voor de ogen van hun moeders werden vermoord. De kinderen (baby's en kleine kinderen) werden bij de benen vastgehouden en met hun hoofd tegen de boom aan geknald. Ze zijn hier achter gekomen toen na de oorlog mensen hersens tegen de boom vonden en in het massagraf ernaast lijken van kinderen met kapotte hoofden. Nou echt waar, het kippenvel en walging liep over mijn hele lijf toen ik dit hoorde. De vrouwen (moeders) werden (na het toekijken hoe hun kinderen werden vermoord) uitgekleed, verkracht en daarna afgeslacht en in het massagraf gedumpt.
Na de killingfields zijn we ook nog naar de gevangenis gegaan waar de mensen werden gemarteld en zijn ondervraagd voordat ze naar de killingfields werden gebracht. Er was ook veel beeldmateriaal van echte dode mensen die door het martelen overleden werden. Ik was blij dat er toen nog geen HD bestond.... Ik ben hier met Niamh, Paul en Jimmy naartoe gegaan, maar we hebben allemaal in ons eigen tempo rondgelopen. Dit was wel prettig om alles op je eigen manier te kunnen doen, wat wel nodig was hier.
's avonds na al dit gruwelijks heb ik Paul weer terug gezien. Paul heb ik in Koh Phi Phi ontmoet en het was super leuk om hem weer tegen te komen. Hij ging na Phnom Penh net als Niamh en ik ook naar Koh Rong. Dus ook daar hebben we elkaar weer gezien!
Inmiddels ben ik nu op Koh Rong, een heerlijk eiland met witte stranden en een helder blauwe zee. Ik lig voornamelijk aan het strand en 'savonds gaan we lekker op stap (ook aan het strand). Morgen ben ik van plan om weer naar het vaste land te gaan en vanuit daar ga ik naar Vietnam.
Dikke kus, Margot
-
26 November 2014 - 10:39
Manon:
Geniet er nog lekker van schatje.
We zullen zondag een borrel op je drinken met de vriendinnetjes
Xx manon
-
26 November 2014 - 12:20
Miepke:
Margot,
Egt genieten om deze verhalen te lezen. Zo herkenbaar! De route, de ervaringen het bijzonder indrukwekkende cambodja.. Wow. Geniet en laat alles goed bezinken (kan goed op die strand momentjes). Gaaf, enjoy
Gr. Elles -
26 November 2014 - 18:35
Kathelijn:
Haaa Margot!
Wat is het toch weer leuk om te lezen hoe jij je reis ervaart.
Zo heb ik toch het idee dat je dichtbij bent, omdat je het zo mooi verteld!
Geniet ervan!!
Dikke kus Kath -
26 November 2014 - 19:01
Fred:
Hoi Margot, behalve feesten nu dus ook wat serieuze kost.
Zo zie je maar weer, we hebben het nog niet zo slecht in ons kikkerlandje.
Blijf genieten, ik upload wel weer ;-)
Kus, paps -
26 November 2014 - 21:54
Jos:
He Margot,
Wat alweer een avontuurlijk verslag.
Ik volg je op de voet! (Figuurlijk, natuurlijk)
Je wordt al een aardige boomkikker ;)
Veel plezier nog en bedankt voor je update.
Groetjes,
Jos
-
27 November 2014 - 22:08
Elly En Piet:
Hallo Margot
Vanavond Fred nog gesproken bij oma,zodoende wist ik dat je weer een reis verslag had gemaakt.
Dus hier in huize Best zit ik lekker onderuit met natuurlijk de verwarming aan te genieten.
Margot, niet vergeet te schrijven want hier in dit kikkerlandje willen wij eigenlijk allemaal eens in ons leven ook z'n reis meemaken.
Maar wie weet krijgen sommige onder ons nu dat duwtje,via jouw verhalen.
Dikke knuffel van tante snellie en Piet. -
27 November 2014 - 23:04
Opa En Oma:
Beste Margot
-
27 November 2014 - 23:17
Opa En Oma:
Lieve Margot
Je hebt ons weer verrast met je leuke en minder leuke verhalen.
Blijf van je reis genieten, je wordt nog een wereldwonder op zich.
Een dikke kus van je grootouders Doei XXX
-
12 December 2014 - 19:39
Maria Hazenberg:
Hallo Margot
erg leuk om je verhalen te lezen. Ga zo door en geniet van je speciale reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
