't is potverdorie koud!

Hi Mates!

Ik heb al een paar maanden niets van me laten horen, dus bij deze weer eens een verhaaltje :) Nu over wat avonturen van mijn normale leven in Australië.

Potverdorie mensen, het is koud. Ik had nooit maar dan ook echt nooit gedacht dat ik dit ooit zou zeggen bij deze temperaturen, vooral aan het begin van mijn reis niet.
Toen lachte ik nog om Kath die bij 20 graden en n beetje regen alles al koud vond. En ik maar lachen - 20, das koud!
Nu het hier tussen de 5 en de 15 graden is, echt waar IK HEB 'T KOUD!!!!!!
Na zo lang zomer te hebben gehad en veel te heet weer ben ik een super watje geworden. Jongens ik lig nu met m'n jas , een shawl en m'n dikste vest aan onder de dekens in bed (Tja ik heb geen verwarming in het huis hier) en ondanks mijn extra vetlaagje dat ik heb gecreëerd tijdens het reizen.... brrrrrrrrrrrrrrrrrr.
Het liefst zit ik hier met n bord snert met rookworst (rookworst!!!! ook zoiets dat ze hier niet hebben).
En natuurlijk ondertussen jullie beachy zomer foto's bekijken op facebook... Snik. Maar das goed nieuws voor jullie, want nu kunnen jullie mij ook eens jaloers maken met jullie weer en feestjes daar :)

Voor degenen die mij of pap en mam al even niet meer gesproken hebben, het gaat goed met mij. Een maand geleden ben ik verhuisd naar een nieuw plekje, omdat mijn eerste huisgenoten niet zo leuk en gezellig waren als ik had gehoopt. Nu woon ik in een bouwvallig karakteristiek huis met een leuke kamer die ik lekker zelf heb kunnen inrichten en gezellig maken (mijn vorige kamer was n bijeengeschraapt zootje en extreem klein). En met hele leuke en lieve huisgenootjes. Ik zie ze door mijn werk niet altijd, maar als ik ze zie maken we gezellig een praatje of eten we samen :). En sinds kort hebben we er ook nog een Windhond Lilly haha. Gezellig!!!

Ik woon dus in Melbourne, en ondanks dat het niet de hoofdstad van Australie is, is de stad echt enorm. Maar echt waar, wat een gave stad! Overal kun je graffiti tegen komen. En dan niet a la de treinen in Nederland, maar echte kunstwerken. Er zijn speciale straten zelfs waar artiesten mogen spuiten, echt kei mooi.
Mijn favoriete gedeelte is het centrum zelf, bij Flinders station en vanaf daar richting het centrum. Er is daar overal en altijd wat te doen en te zien. Iedereen draagt hier wat ze willen en er is niet echt een duidelijke mode of zo. Overal zijn artiesten muziek aan het maken of aan het dansen of kunst aan het maken op de meest creatieve manieren voor geld, en dat tussen mooie oude en nieuwe gebouwen, kunst en winkels door. Ik kan me prima vermaken door gewoon daar rond te lopen, te kijken en te luisteren. En dan heb je nog de mini straatjes met restaurantjes, die je daarna nooit meer terug vind, alsof ze zijn verdwenen. Heerlijk. Het is absoluut een onbeschrijfelijk gevoel om hier te zijn. Ik kan je alleen maar aanraden om hier een keer naar toe te gaan en de sfeer te proeven (liefst in de zomer want de winter is koud!).

Ik werk elke week full time in de gehandicaptenzorg voor 2 grote uitzendbureaus en kom daardoor overal in Melbourne. 45 minuten rijden met de auto naar mijn werk is normaal, ook als je om half zeven 's ochtends moet beginnen. En als je pech hebt dan zit je zeker een uur in de auto. En dat soms een paar keer per dag, omdat ik vaak 2 diensten achter elkaar heb.
Het werken hier in Australië is totaal anders dan in Nederland. Je hebt geen diploma nodig om in de gehandicaptenzorg te werken en ja, ik mag het niet zeggen, maar dus iedere mongool (haha snap je hem??) kan dus hier werken. En ik heb dus ook af en toe diensten met mensen die totaal geen idee hebben hoe je met mensen (met een handicap) om moet gaan of hoe ze te verzorgen.
Dit frustreert me soms echt enorm en emotioneel doet het me soms echt pijn als je bijvoorbeeld iemand ziet "schreeuwen" tegen een cliënt met spasmes dat ie even rustig moet doen. Nou als je weet dat spasmes met stress juist alleen maar erger worden, dan kun je wel
begrijpen dat de cliënt alleen maar meer in de stress schoot en bang werd en de spasmes nog 10x zo erg werden. En dit is dan nog maar een klein voorbeeld, maar ik schrik er echt van. Ook de locaties waar ik kom zijn vaak erg vervallen en oud en vies. Schoonmaken? Even de vloer moppen voor je gaat en de wc's ff poetsen en dat is alles.
Gelukkig werk ik ook vaak met mensen die wel competent zijn en weten hoe voor de mensen te zorgen. Dus het is echt niet alleen maar kommer en kwijl, anders was ik natuurlijk al lang naar Nederland terug gekomen, want dat kan ik denk ik niet aan. Ik weet nu in ieder geval wel dat ik liever in Nederland dan in Australië wil werken in de gehandicaptenzorg.

Inmiddels ben ik ook een beetje gewend aan het Australisch Engels. Want hier spreken ze de woorden niet, maar kauwen ze erop of zo. Onverstaanbaar. Go sit and have a cupa (ga zitten, en drink een kopje thee of koffie), You've had brekky yet? (Of je al hebt ontbeten), Ja ze korten alles af met woorden die vaak met de y eindigen. Op het begin had ik geen flauw idee waar ze het over hadden. Een luier was geen diaper, maar een 'brief' of een 'nappy' etc. En dan heb je het probleem met de namen voor kleding. Wat wij een blouse noemen, noemen zij een shirt, en wat zij een blouse noemen is geloof ik een shirt of wat anders. Een vest is een trui zonder muts (dat noemen ze een hoodie) en een vest noemen ze een cardigan of een sweater en ga zo maar door. Dus de eerste maand werken was heel zwaar. En dan heb ik het nog niet eens over de cliënten met spraakgebrek die je moet zien te verstaan als ze met een zwaar Australisch accent tegen je praten, ook de binnensmonds Australisch pratende collega's kon ik voor geen meter verstaan. En na 3x vragen wat ze zeggen of bedoelen sta je er ook niet heel slim op. Ik gok dat ze op sommige plekken op het begin hebben gedacht dat ik stom was of zo hahaha.
Maar gelukkig gaat dat nu dus allemaal een stuk beter en ik krijg vaak complimenten over mijn Engels. Vooral als ze horen dat ik pas 4 maanden hier woon.

Op het moment doe ik tussen het werken door niet heel veel. Met Pasen ben ik naar een festival geweest voor een weekend en ik ben met Marleen met hemelvaart (wat ze hier niet vieren) naar de Grampians (groot natuurpark met mooie uitzichten) geweest waar we hebben gehikte en hele gave dingen hebben gezien en beklommen.
Nu ben ik vooral hard aan het werken om te sparen voor als m'n lieve grote zus hierheen komt om samen met mij 5 weken door Australië te reizen. Aangezien mijn spaargeld er goed doorheen is gegaan met mijn extra reis naar Nieuw Zeeland en de aanvraag van mijn visum, een maand werkloos zijn maar wel moest eten en een kamer huren, nieuwe kleren moest hebben (na 6 maanden dezelfde 5 shirts te hebben gedragen) en een auto kopen etc. etc. etc.

Voor foto's van de afgelopen maanden, voeg me toe op facebook, daar staan er genoeg om een beetje een indruk te krijgen van mijn uitjes en mijn leven hier.

Dikke kus Margot